Mensen zijn geen machines

Volgens mij heb ik het druk in Nederland. Klinkt misschien raar maar ik heb hier elke dag iets te doen en dan is het toch vaak zo dat ik niet zo veel hier kan schrijven zoals ik wil. Het is eigenlijk wel een goed gevoel want in Duitsland was ik soms te lui om iets te starten. Dus dat heb ik dan meestal naar het weekend gelegd. Ik wilde eigenlijk al afgelopen zondag een berichtje hier achter laten...maar ja!
Het blijft in ieder geval spannend hier! En het weer is tijdelijk ook beter geworden, desondanks heb ik een echt verschrikkelijke verkoudheid gekregen. Is het eigenlijk zo dat ik in Nederland naar iedere huisarts naartoe mag gaan? Ik heb ooit ergens gelezen dat je binnen de EU vrije keuze hebt om een arts te kiezen. Maar het kan ook zijn dat ik het verkeerd heb begrepen. In ieder geval zit hier twee huizen verder een huisartspraktijk. Als ik ooit iets ergs heb zal daar zeker eens naartoe gaan. Echter vind ik artsen vreselijk...ja! Niet per se als mens, maar als je met artsen moet werken dan heb je een andere relatie met hen. Tenminste heb ik die ervaring in Duitsland opgedaan, in Nederland is het alweer is anders omdat de hierarchie hier in totaal niet zo uitgebreid is dan in Duitsland. Heel fijn! Ik zou sowieso zeggen dat het Nederlandse gezondheidssystem goed werkt. Echter worden de kosten van de verzekering verhoogd volgens de troonrede van de Koningin. Ik zou zeggen dat ik dan ongeveer hetzelfde betaal zoals toen in Duitsland. Maar daar ging het eigenlijk niet om...

Waar mensen werken, kunnen soms fouten optreden, dat is, denk ik voor iedereen duidelijk. Iedereen kan eens een slechte dag hebben en dan gaat niet alles zo gemakkelijk zoals je zich dat voorstelt. Op sommige werkplekken zijn foutjes erger dan op anderen, maar dat is ook weer een kwestie van opvatting. Ondernemers zullen het bijvoorbeeld vreselijk vinden als ze geld verliezen vanwege een fout van hun werknemers. Zulke uitslagen komen minder voor als je in een team werkt waar de ene de andere controleert. Maar wat kan gebeuren als dit systeem niet wordt gebruikt?
Afgelopen week is mij zoiets gebeurt. In een ziekenhuis kunnen fouten soms een leven eisen en als je daaran schuld hebt kan ik me voorstellen dat je jouw leven lang niet meer blij wordt. Ik mag niet uitleggen wat er precies gebeurt is, maar ik schrok me bijna dood toen ik het heb gehoord. Als je ergens nieuw bent dan wil je bijna altijd een goede indruk achterlaten. En als je nieuw bent dan denken vele dat de nieuwe dit foutje moet hebben gedaan want de andere medewerkers weten wel hoe het werkt.
Ik weet wel wat alles kan gebeuren en hoe je bepaalde dingen kan voorkomen. In ieder geval is er iets gebeurt wat niet mocht gebeuren en de verdenking viel meteen op mij. Vreselijk kan ik jullie zeggen want ik had daar geen rekening mee gehouden omdat ik wist dat ik eigenlijk alles goed heb gedaan.
Ik kon me helaas moelijk herinneren. De fout viel pas één dag daarna op en toen werd een onderzoek gedaan met mij en een aantal andere collega's.
Gelukkig mag ik nu zeggen dat uit die onderzoek blijkt dat het niet mijn fout was omdat ik op die tijdstip niet aanwezig was (ik was namelijk lunchen, daar hebben ze wel getuigen voor gezocht). Ik was wel daarbij betrokken, maar ik heb niets fouts gedaan. Echter hebben twee van mijn collega's schuld en dat is minder goed...de laatste verantwoordelijkheid ligt bij de arts maar wij hebben ook een bepaalde soort van aansprakelijkheid die niet minder waard is.
Nou ja, het spijt me echt dat zoiets gebeurt is, vooral vanwege mijn collega's. De fout is weer goed gemaakt maar er blijft toch een bittere smaak achter.
Mensen zijn geen machines...

Volgens mij loopt het goed op het werk. Ik moet steeds elke week verslag uitbrengen hoe het gaat, dat heb ik bijvoorbeeld afgelopen maandag gedaan. Echter heb ik gemerkt dat mijn Nederlands heel slecht wordt als ik opgewonden ben en dan met iemand moet praten. Dat gebeurt meestal als ik met een leiding spreek of zo. Voor mij heel pijnlijk! Maar soms ontstaan dan grappige situatie's voor hen want dan wordt mijn Nederlands zo vreselijk dat ze helemaal niks meer begrijpen. Echter hebben ze er begrip voor en dat voelt goed aan! Vreemd genoeg hebben ze toegegeven dat ze in het begin een fout hebben gedaan want ze hadden me al vroeger beter moeten begeleiden. Die indruk had ik eigenlijk niet. Echter schiet me net binnen dat ik nog niets heb gedocumenteerd vann mijn vooruitgang. Dat moet ik nog doen want anders vergeet ik dat weer...het is toch meer wennen dan ik in het begin dacht. Je moet op zo vele dingen letten. Ik denk in Nederland wordt meer op zekerheid gelet, tenminste in een ziekenhuis en meer aandacht aan de medewerkers wordt besteed. Raar...deze zin schiet me net binnen en ik weet dat de woorden juist zijn, maar ik kan het niet in het Duits vertalen (aandacht besteden bedoel ik)...maar mijn gevoel zegt mij dat het zo klopt en de juiste betekening heeft. Hm, enigszins een raar gevoel...
In ieder geval blijft het spannend en ik vind iedere dag toch een beetje druk. Daarnaast leer ik nog steeds nieuwe collega's en artsen kennen (nog steeds...vanwege vakantie's, sommige medewerkers komen pas nu weer terug). En soms stel ik me twee keer bij iemand voor en dan hebben ze een heel grote glimlach in hun gezicht. Als ik me bij artsen voorstel en hen zeg wie en wat ik ben, antwoorden ze meestal "Leuk, welkom! Waar kom je uit Duitsland vandaan?" Opmerking: ik zeg bijna nooit dat ik uit Duitsland kom maar toch horen ze het onmiddelijk. De bekende "Prins Bernhard" accent...ik vrees dat ik die nooit kwijt raak...