Even tussendoor een stapje terug...

Vandaag werd me gezegd dat ik toch een proeftijd van maar één maand heb. Dat betekent dat ik een evaluatiegesprek nodig had, na nu ongeveer 16 dagen werken.
Nou, ik wist al dat dit niets goeds kan betekenen. In ieder geval heb ik dan met de leidinggevende gesproken over mij en mijn manier van werken.
Eerst vroeg hij mij hoe het mij bevalt. Ik zei dat ik me goed voel, de collega's heel vriendelijk en aardig tegen mij zijn en ik denk dat ik de juiste stap heb gedaan. Toen keek ik in een gezicht dat iets anders vertelde. Hij aarzelde kort en zei dan 'OK'. Nou, op dit moment wist ik meteen dat er iets niet in orde was.
Hij legde mij uit dat hij met mijn werkbegeleider heeft gesproken en ze zijn overeengekomen dat ik niet het Nederlandse niveau van een gediplomeerde operatieassistent heb.
Dat wist ik al van tevoren. Echter heb ik in mijn sollicitatiegesprek gezegd dat ik niet alles kan en het kan zijn dat ik aan de Nederlandse eisen niet voldoen. En ik hoop dat de collega's begrip ervoor hebben, anders hoeven we geen contract af te sluiten...de reden waarom ik niet alles kan is als volgt: in Duitsland is mijn beroep niet erkend.

Doe maar gewoon

...dan ben je al gek genoeg. Dat is één reden waarom ik van Nederland houd. Het is voldoende als je normaal bent en doet en om daar succes mee te hebben. Ik wenste dat Duitsers ook soms een beetje normaler zouden kunnen zijn, met name met elkaar.
Een grote verschil tussen Nederlands en Duitser is de omgang met elkaar. In Duitsland kreeg ik vaak een domme antwoord, soms ook een brutale van verkoopsters in een kledingwinkel...ongelofelijk. In Nederland is me zoiets nog niet gebeurt. Uitzonderingen bevestigen de regel, wie weet.
Ik werk nou sinds drie weken in het ziekenhuis en tot nu toe bevalt het mij echt goed! Echter doe ik soms een beetje oenig en schutter, maar dat is omdat ik me soms onzeker voel. Ik wil niemand schaden of zo en niemand teleurstellen. Maar tot nu toe denk ik dat mijn collega's er begrip voor hebben. Vanaf morgen krijg ik andere, verdere taken zeg maar. En geen takken...zoals ik het in het eerste moment verstond...pijnlijk! Hetzelfde gebeurde als iemand van mijn collega's mij vroeg of ik al aan het wennen ben. En ik zei 'Nee, helemaal niet, waarom dan? Ik heb heel aardige collega's en iedereen is vriendelijk tegen mij, dus alles is goed'. En hij keek mij aan alsof hij een geest had gezien.

De eerste werkweek - een avontuur

Mijn eerste werkweek is geleden. Ik werk nu sinds afgelopen maandag in een ziekenhuis.
Het was inderdaad een heel raar gevoel voor mij. De dag van tevoren kon ik helemaal niet slapen, ik was te opgewonden om ook maar één oog dicht te doen. En het was dan ook niet bijzonder verwonderlijk dat ik moe naar mijn werk ben gereden. Echter was ik te opgewonden om moe te zijn en van opwinding ben ik bijna flauw gevallen...nou ja. In ieder geval verliep het eigenlijk goed. Ik had snel gemerkt dat de taal toch weer een beetje anders klonk en ik kon helaas niet alles verstaan.
In ieder geval heeft iemand mij het hele ziekenhuis laten zien en ik was heel onder de indruk! Echt groot alles en dat ben ik niet gewend. Echter wist ik na de rondleiding per se niets meer...nou ja, vroeger of later zal ik het onthouden als ik ooit weer naar een andere afdeling moet. En er zijn ook boordjes waar alles op staat.

Van verrassingen en nummertjes trekken

Nu kan ik al sinds 3 dagen in mijn nieuwe woning in Arnhem wonen. Echter kon ik mijn krotwoning vroeger betrekken, namelijk afgelopen vrijdag. Maar het kwam anders dan ik had verwacht...
Toen ik de woning de eerste keer had gezien vond ik ze heel leuk en groot en echt geweldig. In ieder geval had ik toen het gevoel dat ik hier mooi zou kunnen leven en een mooi plekje zou kunnen opbouwen. Maar ik wist niet dat 'leeg' in Nederland anders bedoelt is dan in Duitsland. 'Leeg' betekent helemaal leeg, dus zonder vloer, zonder behang en zonder alles. Dus toen ik mijn woning betrok stond ik in een ruimte met betonnen vloer en betonnen muuren...Tenminste had ik tegels aan de muur in de badkamer en op de vloer en de douche hadden ze ook op zijn plek gelaten. Zonder die badkamer zou ik op een ruwbouw staan.
Ik was verrast, heel erg verrast, negatief.